«Δεν είναι κάτι καινούριο ότι από ένα λάθος μπορεί να γεννηθεί μια ιστορία. Αν δακτυλογραφώντας ένα άρθρο μου, μου τύχει να γράψω ‘Λαγονία’ αντί ‘Λαπωνία’, να που έχω ανακαλύψει μια νέα χώρα γεμάτη από τα συμπαθητικά τετράποδα:θα ήταν κρίμα να τη σβήσουμε από τους χάρτες του πιθανού με τη γόμα΄ καλύτερα να την εξερευνήσουμε σαν τουρίστες της φαντασίας.

Αν ένα παιδί γράψει στο τετράδιό του ‘νήσος Έγινα’ , έχω δύο επιλογές: ή να διορθώσω το λάθος με μπλε ή κόκκινο στυλό ή να εξετάσω πόσο σημαντικό ‘έγινε’, ώστε να το έχει και ο χάρτης.

Ένα υπέροχο παράδειγμα δημιουργικού λάθους είναι εκείνο που βρίσκουμε, σύμφωνα με τον Τόμσον, στη Σταχτοπούτα του Σαρλ Περό:το γοβάκι αρχικά έπρεπε να είναι από ‘vaire’(ένα είδος γούνας) και μόνο χάρη σ΄ ένα τυχερό ατύχημα έγινε ‘verre’, δηλαδή από γυαλί. Ένα γυάλινο γοβάκι είναι οπωσδήποτε πιο φανταστικό από ένα οποιοδήποτε γούνινο παντοφλάκι, έχει περισσότερη γοητεία, έστω κι αν είναι γόνος καλαμπουριού ή λάθους αντιγραφής.

[…]Από μία μόνο λέξη μπορούμε να εξαγάγουμε πολλά λάθη, δηλαδή πολλές ιστορίες. Για παράδειγμα, από το ‘αυτοκίνητο’: ‘αυτικίνητο’(ένα αυτοκίνητο με αυτιά φαντάζομαι), ‘αστροκίνητο’, ‘αυτοκούνητο’, ‘αυγοκίνητο’ (αυτό πρέπει να χρειάζεται αυγά και όχι βενζίνη για να κινηθεί).]

Kάνοντας λάθη μαθαίνουμε, λέει μια παλιά παροιμία. Η καινούρια θα μπορούσε να είναι ‘κάνοντας λάθη επινοούμε’.»

(Τζιάννι Ροντάρι, Γραμματική της φαντασίας, Μεταίχμιο)