Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Εξι Μαθήματα Διοίκησης



Μάθημα 1

Ένας άνδρας μπαίνει στο μπάνιο μόλις η γυναίκα του έχει κάνει ντουζ, και το κουδούνι της πόρτας χτυπά. Η γυναίκα του ρίχνει μια πετσέτα επάνω της και τρέχει στην πόρτα. Όταν ανοίγει την πόρτα βλέπει τον Γιώργο, τον γείτονα. Πριν ανοίξει το στόμα της ο Γιώργος της λέει. Σου δίνω 1000 ΕΥΡΩ να βγάλεις την πετσέτα και να με αφήσεις να σου χαϊδέψω τα στήθη. Μετά από λίγη σκέψη η γυναίκα βγάζει την πετσέτα και στέκεται γυμνή μπροστά στον Γιώργο. Αυτός την κοιτάζει για λίγο, τη χαϊδεύει, της δίνει τα 1000 ΕΥΡΩ και φεύγει. Η γυναίκα βάζει πάλι την πετσέτα και γυρνά πίσω στο μπάνιο. Ο άνδρας της την ρωτά. Ποιος ήταν; Ήταν ο Γιώργος ο γείτονας, απαντά αυτή. Ωραία, λέει ο άνδρας, μήπως είπε τίποτα για τα 1000 ΕΥΡΩ που μου χρωστά;

Ηθικό δίδαγμα της ιστορίας: Εάν μοιράζεσαι έγκαιρα κρίσιμες πληροφορίες με τους συνεταίρους σου, μπορεί να προλάβεις δυσάρεστες εκπλήξεις.



Μάθημα 2

Ένας ιερέας μετέφερε με το αυτοκίνητο του μια νέα καλόγρια. Αυτή σταύρωσε τα πόδια της και φάνηκαν οι καλλίγραμμοι μηροί της. Ο ιερέας έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου για λίγο και όταν συνήλθε έβαλε το χέρι του πάνω στο γόνατο της. Η καλόγρια είπε, Πάτερ, θυμήσου τον ψαλμό 129! Ο ιερέας τράβηξε το χέρι του, αλλά σε λίγο ξαναέπιασε το γόνατο της καλόγριας. Η καλόγρια είπε πάλι, Πάτερ, θυμήσου τον ψαλμό 129! Ο ιερέας απήντησε: Συγνώμη αδελφή αλλά η σάρκα είναι αδύναμη. Όταν έφτασαν στο μοναστήρι των γυναικών, η καλόγρια αναστέναξε βαθειά και έφυγε.
Μόλις έφτασε στην εκκλησία ο ιερέας έτρεξε να βρει τον ψαλμό 129. Ο Ψαλμός έλεγε: Να στοχεύετε πιο ψηλά, έτσι θα βρείτε την αγαλλίαση.

Ηθικό δίδαγμα της ιστορίας: Εάν δεν είσαι καλά πληροφορημένος για την εργασία σου, μπορεί να χάσεις καλές ευκαιρίες.



Μάθημα 3

Ένας υπεύθυνος πωλήσεων, ένας υπάλληλος Διοίκησης και ο Διευθυντής τους πήγαιναν να γευματίσουν όταν βρήκαν μια παλιά γκαζόλαμπα. Την έτριψαν και βγήκε από μέσα ένα Τζίνι. Το Τζίνι είπε: Θα ικανοποιήσω μια ευχή από τον καθένα σας. Εγώ πρώτος, εγώ πρώτος! λέει ο υπάλληλος Διοίκησης. Θέλω να είμαι στις Μπαχάμες, να οδηγώ ένα ταχύπλοο, και να μη νοιάζομαι για τίποτα στον κόσμο. Παφ.. Και έγινε. Εγώ μετά, εγώ μετά! Λέει ο υπεύθυνος πωλήσεων. Θέλω να είμαι στην Χαβάη, χαλαρώνοντας στην παραλία με την προσωπική μου μασέζ, και απολαμβάνοντας την αγάπη στην ζωή μου. Παφ.. Και έγινε. 'Οκ η σειρά σου τώρα', λέει το Τζίνι στον Διευθυντή. Ο Διευθυντής είπε, Θέλω αυτούς τους δύο πίσω στο γραφείο μετά το γεύμα.

Ηθικό δίδαγμα της ιστορίας: Πάντα αφήνουμε το αφεντικό να έχει τον πρώτο λόγο.



Μάθημα 4

Ένας αετός καθόταν επάνω σε ένα δένδρο χωρίς να κάνει τίποτα.
Ένα μικρό κουνέλι βλέπει τον αετό και τον ρωτά: Μπορώ να κάθομαι σαν και εσένα και να μη κάνω τίποτα; Ο αετός απάντησε: Βέβαια, γιατί όχι! Το κουνέλι λοιπόν κάθισε κάτω στο έδαφος και αναπαύονταν. Ξαφνικά, εμφανίζεται μια αλεπού, ορμά και τρώει το κουνέλι.

Ηθικό δίδαγμα της ιστορίας: Για να μπορείς να κάθεσαι και να μη κάνεις τίποτα, πρέπει να βρίσκεσαι σε πολύ υψηλή θέση.


Μάθημα 5

Μια γαλοπούλα συνομιλούσε με ένα ταύρο.Θα ήθελα να μπορούσα να ανεβώ στην κορυφή αυτού του δένδρου, είπε η γαλοπούλα, αλλά δεν έχω δυνάμεις.'Γιατί δεν δοκιμάζεις λίγο από τα περιττώματα μου; απήντησε ο ταύρος. Είναι πολύ θρεπτικά.
Η γαλοπούλα τσίμπησε από έναν σωρό κοπριάς, και διαπίστωσε ότι του έδωσε αρκετή δύναμη για να φτάσει το κατώτερο κλαδί του δένδρου. Την άλλη ημέρα, αφού έφαγε περισσότερη κοπριά, έφτασε στο δεύτερο κλαδί. Τελικά μετά από τέσσερες νύχτες, η γαλοπούλα με περηφάνια σκαρφάλωσε στην κορυφή του δένδρου. Όμως γρήγορα έγινε αντιληπτή από έναν κτηματία, που την πυροβόλησε και την έριξε κάτω από το δένδρο.

Ηθικό δίδαγμα της ιστορίας: Τα σκατά (βλακείες=bullshit=σκατά ταύρου) μπορεί να σε ανεβάσουν ψηλά, αλλά δεν μπορεί να σε κρατήσουν εκεί.



Μάθημα 6

Ένα μικρό πουλί πετούσε νότια για να αποφύγει τον χειμώνα. Έκανε πολύ κρύο, το πουλάκι πάγωσε και έπεσε στο έδαφος σε ένα μεγάλο αγρό. Ενώ έτρεμε εκεί, ήλθε μια αγελάδα και κόπρισε επάνω του. Καθώς το παγωμένο πουλάκι ήταν μέσα στον σωρό της κοπριάς, διαπίστωσε ότι ζεστάθηκε. Η κοπριά το ξεπάγωσε.
Καθώς λοιπόν ήταν ζεστό και χαρούμενο, άρχισε να κελαηδά.
Μια περαστική γάτα άκουσε το κελάηδημα και έτρεξε να δει από πού προέρχονταν.Ακολουθώντας τον ήχο, η γάτα βρήκε το πουλάκι στην στοίβα της κοπριάς, και αμέσως το άρπαξε και το έφαγε.

Ηθικά διδάγματα της ιστορίας:

(1) Όποιος σε χέζει δεν είναι απαραίτητα εχθρός σου.
(2) Όποιος σε βγάζει από τα σκατά δεν είναι απαραίτητα φίλος σου.
(3) Και όταν είσαι μέσα στα σκατά, είναι καλύτερο να κρατάς το στόμα σου κλειστό.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Το δέντρο των φίλων




Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που μας κάνουν ευτυχισμένους απ΄ την απλή σύμπτωση να συναντηθούν τα μονοπάτια μας. Κάποιους τους έχουμε σε όλη τη διαδρομή στο πλάϊ μας, βλέποντας πολλά φεγγάρια να περνάνε, ενώ κάποιους τους βλέπουμε ελάχιστα μεταξύ δύο βημάτων μας. Όλους τους ονομάζουμε φίλους και υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη αυτών. Ίσως κάθε φύλλο ενός δέντρου χαρακτηρίζει τους φίλους μας. Το πρώτο που ξεπροβάλλει είναι ο πατέρας και η μητέρα μας, μάς δείχνουν τι είναι η ζωή. Στη συνέχεια έρχονται οι αδελφικοί φίλοι με τους οποίους μοιραζόμαστε το χώρο μας, για να ανθίσουν και αυτοί όπως κι εμείς.

Καταλήγουμε να αναγνωρίσουμε  σε ολόκληρη την οικογένεια φύλλων αυτούς που σεβόμαστε και επιθυμούμε το καλό τους. Επιπλέον, η μοίρα μάς φέρνει και άλλους φίλους, αυτούς που δεν γνωρίζαμε ότι επρόκειτο να διασχίσουν το δρόμο μας. Πολλούς από αυτούς τους ορίζουμε ως αδερφές ψυχές, φίλους καρδιακούς. Είναι ειλικρινείς, είναι αληθινοί. Ξέρουν πότε δεν είμαστε καλά, ξέρουν τι μας κάνει ευτυχισμένους. Και μερικές φορές μία από αυτές τις αδερφές ψυχές αναφλέγεται μέσα στην καρδιά μας και τότε γίνεται ερωτικά εμπνευσμένος φίλος. Αυτός δίνει λάμψη στα μάτια μας, μουσική στα χείλη μας, φτερά στα πόδια μας, πεταλούδες στο στομάχι μας, κλπ.

Υπάρχουν επίσης οι περιστασιακοί φίλοι, αυτοί που γνωρίζουμε σε κάποιες διακοπές, ή για λίγες μέρες ή ώρες. Αυτοί συνήθως στολίζουνε το πρόσωπό μας με πολλά χαμόγελα για όσο καιρό είμαστε κοντά τους. Μιλώντας για κοντά, δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους μακρινούς μας φίλους, εκείνους που είναι στην άκρη των κλαδιών και όταν ο άνεμος φυσάει εμφανίζονται πάντα μεταξύ του ενός φύλλου και του άλλου. Περνάει ο καιρός, το καλοκαίρι φεύγει, πλησιάζει το φθινόπωρο και χάνουμε κάποια από τα φύλλα μας, μερικά γεννιούνται σε ένα άλλο καλοκαίρι, και μερικά παραμένουν για πολλές εποχές.
Αλλά αυτό που μας κάνει πιο ευτυχισμένους είναι η συνειδητοποίηση ότι τα φύλλα που έπεσαν συνεχίζουν να είναι κοντά, να τρέφουν τις ρίζες μας με χαρά. Είναι αναμνήσεις εκπληκτικών στιγμών από τη στιγμή που διασχίσανε το μονοπάτι μας. Σας εύχομαι, φύλλα του δέντρου μου, ειρήνη, αγάπη, υγεία, τύχη και ευημερία. Σήμερα και πάντα …
γιατί απλά
κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι μοναδικό. 
Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα κομμάτι από εμάς. 
Θα υπάρξουν και εκείνοι που μας πήραν πολλά, αλλά δε θα υπάρξουν αυτοί που δε μας άφησαν τίποτα. 
Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μας και η πιο προφανής απόδειξη πως δύο ψυχές δε συναντήθηκαν ποτέ τυχαία.

El Arbol de los Amigos-Borges / Το δέντρο των φίλων-Μπόρχες