Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ
Ο μικρός πρίγκηπας
Εκδόσεις Ενδυμίων 2007
Κεφάλαιο Πέμπτο
Κάθε μέρα μάθαινα και κάτι σχετικά με τον πλανήτη του, για την αναχώρηση, για το ταξίδι. Όλα αυτά προέρχονταν από συλλογισμούς που γίνονταν έτσι στην τύχη. Με τον ίδιο τρόπο έμαθα την τρίτη μέρα το δράμα των μπαομπάμπ.
Και τούτη τη φορά, αυτό έγινε χάρη στο αρνάκι, γιατί ξαφνικά, σα να τον είχε κυριεύσει μια τρομερή αμφιβολία, ο μικρός πρίγκιπας με ρώτησε:
- Να ΄ναι άρα αλήθεια, δεν είναι, πως τα αρνιά τρώνε τα χαμηλά δεντράκια;
- Ναι, αλήθεια είναι.
- Α! είμαι πολύ ευχαριστημένος γι αυτό.
Δεν καταλαβαινα γιατί ήταν τόσο σημαντικό το ότι τα αρνιά τρώνε τα μικρά δέντρα. Μα ο μικρός πρίγκιπας πρόσθεσε:
- Επομένως τρώνε και τα μπαομπάμπ;
Χρειάστηκε να επισημάνω στο μικρό πρίγκιπα πως τα μπαομπάμπ δεν είναι μικρά δεντράκια, αλλά μεγάλα δέντρα, ψηλά σαν τις εκκλησίες και πως ακόμη και αν έπαιρνε κοντά του ένα ολόκληρο κοπάδι από ελέφαντες, το κοπάδι εκείνο δε θα κατάφερνε να φτάσει στην κορφή ενός μονάχα μπαομπάμπ.
Η ιδέα του κοπαδιού με τους ελέφαντες έγινε αιτία να βάλει τα γέλια ο μικρός πρίγκιπας.
- Θα χρειαζόταν να τους βάλω τον έναν πάνω στον άλλον....
Αλλά παρατήρησε , αποδείχνοντας ότι δεν του έλειπε η σοφία:
- Πριν μεγαλώσουν τα μπαομπάμπ είναι κι αυτά μικρά και χαμηλά.
- Πολύ σωστά ! Αλλά γιατί θέλεις να τρώνε τα αρνιά σου τα μικρά μπαομπάμπ;
Μου απάντησε: "Καλά! θα δούμε! " Σαν κάτι εκεί να ήταν πολύ φανερό. Και μου χρειάστηκε να επιστρατεύσω όλη μου την εξυπνάδα για να καταλάβω από μόνος μου αυτό το πρόβλημα
Και πραγματικά, πάνω στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα, όπως και σε όλους τους πλανήτες, υπάρχουν και καλά χορτάρια, και κακά χορτάρια.
Όπως είναι φυσικό, από τους καλούς σπόρους, βγαίνουν καλά χορτάρια κι από τους κακούς σπόρους κακά χορτάρια. Όμως οι σπόροι κοιμούνται κρυμμένοι κάτω απ την επιφάνεια της γης μέχρι να μπει σε κάποιον απ αυτούς η ιδέα να ξυπνήσει. Τότε τεντώνεται και δειλά δειλά πετάει προς τον ήλιο ένα πολύ όμορφο βλασταράκι. Αν τύχει να ναι κάποιο βλασταράκι ραδικού ή τριανταφυλλιάς μπορεί κανείς να το αφήσει να ξεπεταχτεί όπως εκείνο θέλει.
Ωστόσο, αν πρόκειται για κανένα κακό φυτό, αμέσως μόλις το αναγνωρίσεις, πρέπει να το ξεριζώσεις.
Όμως, πάνω στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα, βρίσκονταν σπόροι τρομεροί... αυτοί ήταν οι σπόροι του μπαομπάμπ.
Το έδαφος του μικρού πλανήτη ήταν γεμάτο
Ένα μπαομπάμπ λοιπόν, σαν αργήσεις να το ξεριζώσεις, ποτέ πια δε θα καταφέρεις να το ξεφορτωθείς. Σκεπάζει ολόκληρο τον πλανήτη. Τον τρυπάει με τις ρίζες του.
Κι αν ο πλανήτης είναι πολύ μικρός και τα μπαομπάμπ πάρα πολλά, θα τιναχτεί σε χίλια κομμάτια.
- Αυτό είναι θέμα πειθαρχίας, μου έλεγε αργότερα ο μικρός πρίγκιπας.
Όταν τελειώνει κανείς το πρωί την τουαλέτα του, πρέπει ν αρχίσει να κάνει με πολλή φροντίδα και την τουαλέτα του πλανήτη. Είναι αναγκασμένος να ξεριζώνει τα μπαομπάμπ το ένα μετά το άλλο, αμέσως μόλις τα διακρίνει να χουν φυτρώσει μαζί με τις τριανταφυλλιές που μ αυτές μοιάζουν πολύ όταν είναι αρκετά μικρά.
Είναι μια δουλεια πολύ βαρετή, μα πολύ εύκολη.
Και μια μέρα με συμβούλεψε να προσπαθήσω να φτιάξω μια όμορφη ζωγραφιά, έτσι ώστε να μπορέσουν να το καταλάβουν καλύτερα τα παιδιά της πατρίδας μου.
"Αν μια μέρα τύχει να τη δουν" μου έλεγε, "θα τους φανεί πολύ χρήσιμη. Μερικές φορές δεν βλάπτει ν΄αναβάλλεις μια δουλειά για αργότερα. Όμως όταν πρόκειται για μπαομπάμπ, αυτό είναι πάντα καταστροφή. Ξέρω έναν πλανήτη, όπου κάθεται ένας τεμπέλης. Είχε βαρεθεί να βγάλει τρία μικρά δεντράκια..."
Κι ακολουθώντας τις οδηγίες του μικρού πρίγκιπα, ζωγράφισα κείνον κει τον πλανήτη.
Καθόλου δε μ΄αρέσει να παίρνω ύφος ηθικολόγου. Όμως ο κίνδυνος από τα μπαομπάμπ είναι τόσο λίγο γνωστός και οι κίνδυνοι που διατρέχει εκείνος που θα χαθεί σ΄έναν αστεροειδή τόσο μεγάλοι που, για μια μόνο φορά, θα κάνω εξαίρεση, παραμερίζοντας την επιφύλαξή μου . Λέω: " Παιδιά! Προσέξτε τα μπαομπάμπ! "
Αυτό το κάνω για να προειδοποιήσω τους φίλους μου για έναν κίνδυνο που τους απειλεί τώρα και πολύν καιρό, όπως κι εμένα τον ίδιο, που τόσο σκληρά δούλεψα για κείνη κει τη ζωγραφιά.
Το μάθημα που θα δώσω, αξίζει και με τον παραπάνω τον κόπο. Θα αναρωτιόσαστε ίσως: Γιατί σε τούτο το βιβλίο δεν υπάρχουν κι άλλες το ίδιο υπέροχες ζωγραφιές σαν εκείνη με τα μπαομπάμπ ;
Η απάντηση είναι πολύ απλή:
Δοκίμασα, μα δεν τα κατάφερα. Σαν ζωγράφιζα τα μπαομπάμπ, ένιωσα να με κυριεύει το συναίσθημα ότι έπρεπε να βιαστώ όσο γινόταν περισσότερο
Κεφάλαιο Έκτο
Α! μικρέ πρίγκιπα , κατάλαβα έτσι λίγο-λίγο τη μικρή μελαγχολική σου ζωή.
Για πολύν καιρό δεν είχες άλλη διασκέδαση από το να χαίρεσαι τα υπέροχα χρώματα που σκόρπιζε βασιλεύοντας ο ήλιος. Έμαθα τούτη την καινούρια λεπτομέρεια το πρωί της τέταρτης μέρας όταν μου είπες:
- Πολύ μου αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα . Πάμε να δούμε ένα ηλιοβασίλεμα....
- Μα πρέπει να περιμένουμε
- Να περιμένουμε τι ;
- Να περιμένουμε μέχρι να πέσει ο ήλιος
Στην αρχή φάνηκες να ξαφνιάζεσαι κι ύστερα γέλασες με τον ίδιο σου τον εαυτό. Και μου είπες:
- Πάντα νομίζω πως είμαι στο σπίτι μου !
Πραγματικά, όταν είναι μεσημέρι στην Αμερική, στη Γαλλία όλος ο κόσμος το ξέρει, ο ήλιος βασιλεύει. Δε θα χρειαζόταν παρά να μπορεί κανείς να πάει στη Γαλλία σ ένα λεπτό, για να χαρεί το ηλιοβασίλεμα. Δυστυχώς όμως, η Γαλλία είναι πάρα πολύ μακριά. Πάνω στο μικρό σου πλανήτη όμως, θα σου ήταν αρκετό να τραβήξεις την καρέκλα σου μερικά βήματα πιο πέρα. Και τότε θα βλεπες το δειλινό κάθε φορά που θα το ΄θελες...
- Μια μέρα είδα τον ήλιο να βασιλεύει σαραντατρείς φορές!
Και λίγο μετά, πρόσθεσε:
- Ξέρεις... όταν είναι κανείς έτσι λυπημένος, του αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα...
- Τη μέρα που τα είδες σαραντατρείς φορές ήσουνα , λοιπόν, τόσο πολύ λυπημένος ;
Μα ο μικρός πρίγκιπας δεν απάντησε.....
Προηγούμενο.. Η συνέχεια ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου