Στην επιτροπή συζητάγαμε όλο το απόγευμα. Ψάχνουμε τη λέξη σε ιδίωμα για να πούμε "παραδίνομαι" και δεν τη βρίσκουμε. Δεν έχει μετάφραση σε tzotzil ούτε σε tzeltal, κανείς δε θυμάται αυτή τη λέξη να υπάρχει σε tojolabal ή σε chol .
Πάνε ώρες που ψάχνουν συνώνυμα. Έξω βρέχει κι ένα σύννεφο-σύντροφος έρχεται να ξαπλώσει μαζί μας. Ο γερο-Αντόνιο περιμένει να φύγουν όλοι αμίλητοι και να μείνει μονάχα το ταμπούρλο της βροχής πάνω στη σκεπή από λαμαρίνα. Σιωπηλά με πλησιάζει ο γερο-Αντόνιο, βήχοντας από τη φυματίωση, και μου λέει στ΄αυτί: "Αυτή η λέξη δεν υπάρχει σε γλώσσα πραγματική, γι αυτό οι δικοί μας ποτέ δεν παραδίδονται, καλύτερα να πεθάνουν, γιατί οι νεκροί μας προστάζουν πως οι λέξεις που δε μας πηγαίνουν, δε ζουν" .
Μετά πηγαίνει προς τη φωτιά για να τρομάξει το φόβο και το κρύο.
Το διηγούμαι στην Άννα-Μαρία, αυτή με κοιτάζει τρυφερά και μου θυμίζει πως ο γερο-Αντόνιο είναι πια νεκρός...
Η αβεβαιότητα των τελευταίων ωρών του περασμένου Δεκέμβρη επαναλαμβάνεται. Κάνει κρύο, οι φρουρές αλλάζουν μ΄ένα σύνθημα που είναι ένα μουρμουρητό. Βροχή και λάσπη σβήνουν τα πάντα, οι άνθρωποι μουρμουρίζουν και το νερό ουρλιάζει. Κάποιος ζητάει ένα τσιγάρο και το αναμμένο σπίρτο φωτίζει το πρόσωπο του συμπολεμιστή που βρίσκεται στη σκοπιά... μια στιγμή μονάχα.. αλλά είναι αρκετό για να δεις ότι χαμογελάει... Κάποιος έρχεται με το πηλίκιο και το τουφέκι να στάζουν νερό.
"Έχει καφέ" ενημερώνει.
Η Επιτροπή, όπως είναι το έθιμο σ αυτά τα μέρη, κάνει μια ψηφοφορία για να δει αν θα πιουν καφέ ή αν θα συνεχίσουν να ψάχνουν το αντίστοιχο του "παραδίνομαι" σε πραγματική γλώσσα.
Παμψηφεί κερδίζει ο καφές .
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ....
Θα μείνουμε μόνοι ;
προηγούμενο κεφάλαιο επόμενο κεφάλαιο
Subcomandante Marcos "Ιστορίες του γερο-Αντόνιο" κεφ. ΙΙΙ
[εκδ. Ροές
μεταφρ. Γιώργος Καρατζάς ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου