Τα ίχνη του λύγκα *

Βράδιασε.
Μπορώ να βγω χωρίς φόβο.
Τη νύχτα έχεις την αίσθηση πως ό,τι συμβαίνει το ζεις σε όνειρο. Περπατάω χωρίς να δίνω σημασία στα φανάρια και μπαίνω στο πρώτο μπαρ που βρίσκω μπροστά μου.
Κάθομαι σ’ ένα σκαμπό και παραγγέλνω μπίρα. Κάποιος μοναχικός θαμώνας έρχεται και κάθεται
δίπλα μου. Προσπαθεί να μου πιάσει συζήτηση.

— Πώς και μόνος; Έφυγαν οι φίλοι σου για διακοπές;

— Δεν έχω φίλους.

— Τι δουλειά κάνεις;

— Δεν δουλεύω.

— Τι ομάδα είσαι;

— Δεν συμπαθώ το ποδόσφαιρο.

— Τι αυτοκίνητο έχεις;

— Δεν συμπαθώ τα αυτοκίνητα.

— Εκκλησία πας;

— Δεν συμπαθώ τις θρησκείες.

— Τι θα ψηφίσεις στις εκλογές;

— Δεν ψηφίζω.

Ευτυχώς με βρίσκει βαρετό συνομιλητή και φεύγει. Παρατηρώ τους  συμπότες μου. Δυστυχισμένοι άνθρωποι που προσποιούνται τους χαρούμενους, γιατί φοβούνται να παραδεχτούν τη δυστυχία τους. Οι ώρες περνούν και τα μπουκάλια αδειάζουν. Ο κόσμος αραιώνει. Κάνω νόημα στον μπάρμαν.

— Άλλη μια μπίρα.

— Θα σε πειράξει.

— Άλλα πράγματα με πειράζουν περισσότερο.

— Ποια είναι αυτά τα άλλα πράγματα;

— Δεν πρόκειται να καταλάβεις.

— Γιατί δεν πας να κοιμηθείς;

— Δεν μπορώ να κοιμηθώ.

— Γιατί πίνεις τόσο πολύ;

— Γιατί πονάω.

Η ώρα πήγε τέσσερις και το μαγαζί πρέπει να κλείσει. Βγαίνω έξω και περπατάω μέχρι να εξαντληθώ. Ξημέρωσε. Ώρα να πέσω για ύπνο. Όταν ξυπνάς από εφιάλτες στο φως της μέρας, φοβάσαι λιγότερο.

Νίκος Σουβατζής

από τη συλλογή διηγημάτων "Αναχώρηση" 

[* Ο λύγκας ανήκει στην οικογένεια των αιλουροειδών και συγγενεύει με την αγριόγατα. Είναι πλάσμα νυκτόβιο και μοναχικό, αθέατο για τους περισσότερους ανθρώπους.
Τα τελευταία χρόνια  εντοπίζονται ελάχιστα ίχνη του.]










Το βιβλίο του Ν. Σουβατζή, παρουσιάζεται την Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015 στις 7 το απόγευμα, στο cafe-βιβλιοπωλείο   Λ ο κ ο μ ο τ ί β α ,    Σολωμού και Μπόταση στα Εξάρχεια