Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Φυγή


Δν ταν λλη γάπη μας
φευγε ξαναγύριζε κα μς φερνε
να χαμηλωμένο βλέφαρο πολ μακριν
να χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στ
πρωιν χορτάρι
να παράξενο κοχύλι πο δοκίμαζε
ν
τ ξηγήσει πίμονα ψυχή μας.
γάπη μας δν ταν λλη ψηλαφοσε
σιγ
μέσα στ πράγματα πο μς τριγύριζαν
ν
ξηγήσει γιατί δ θέλουμε ν πεθάνουμε
μ
τόσο πάθος.
Κι ν κρατηθήκαμε π λαγόνια κι ν γκαλιάσαμε
μ
᾿ λη τ δύναμή μας λλους αχένες
κι
ν σμίξαμε τν νάσα μας μ τν νάσα
κείνου το νθρώπου
κι
ν κλείσαμε τ μάτια μας, δν ταν λλη
μονάχα α
τς βαθύτερος καημς ν κρατηθομε
μέσα στ
φυγή.

 γεώργιος σεφέρης  "φυγή"